Torpaq nə qədər əzizdirsə, uğrunda can verənlər də bir o qədər müqəddəsdir. Tariximizdə elə anlar var ki, o anlar yalnız salnamələrə deyil, xalqın ruhuna həkk olunur. 2020-ci ilin 27 sentyabrında başlanan və 44 gün davam edən Vətən müharibəsi məhz belə bir an idi – azadlıq ruhunun qələbəsi, milli birliyin sarsılmaz təntənəsi, illərlə mayalanan vətənpərvərlik toxumlarının çiçək açdığı bir zaman! Lakin bu Qələbə göydən düşmədi. O, illərlə səbir, əzm, müdriklik və ən əsası — xalqa, torpağa bağlılıq ruhunda yetişdirilən gəncliyin alın təri, qurbanı və inamı ilə qazanıldı. Biz bu Qələbəni sadəcə silahla deyil, ruhla qazandıq. Biz bu Qələbəni sinəsində Azərbaycan sevgisi, gözlərində şəhidlərə hörmət olan gənclərimizlə qazandıq.
Azərbaycan gənci hər zaman qeyrətli, mərd və torpağa bağlı olmuşdur. Lakin son illərdə bu vətənpərvərlik daha sistemli şəkildə formalaşdırıldı. Məktəbdən başlayan, ailədə güclənən, ictimai mühitdə püxtələşən bu tərbiyə modelində bir məqsəd vardı – milli kimliyini unutmayan, vətəni üçün canını fəda etməyə hazır olan nəsil yetişdirmək. Vətən müharibəsi bu mənəvi hazırlığın nə qədər səmərəli olduğunu sübut etdi. Əsgər çiynində avtomatla deyil, ürəyində inamla döyüşürdü. Hər bir gənc “Ya Qarabağ, ya ölüm!” deyə döyüş meydanına çıxırdı. Onlar üçün torpaq sadəcə bir coğrafi ərazi deyil, şəhid qanı ilə sulanmış müqəddəs bir amanət idi. Əli silah tutan gənclə yanaşı, informasiya cəbhəsində vuruşan, sosial mediada haqq səsimizi dünyaya çatdıran minlərlə azərbaycanlı gənc bu savaşda öz yerini aldı. Çünki bu döyüş yalnız tanklarla deyil, ideyalarla, ruhla və milli kimliklə də aparılırdı. Biz bir daha sübut etdik ki, Vətən yalnız sərhədlərdən ibarət deyil – Vətən, ilk növbədə, ruhun içindədir.
Qarabağ bu illər ərzində bizim təkcə yurd həsrətimiz deyil, həm də kimliyimizə çevrilmişdi. Və o kimliyi ən gözəl anlayan, ən dərindən duyan gənclik idi. O gənclik ki, şəhidlərimizin ruhunu öz yaşantısına çevirdi… O gənclik ki, əlinə silah alanda anasını, bacısını, gələcəyini düşünmədi — yalnız torpağı düşündü… O gənclik ki, şəhid olsa da, xalqı yaşatdı… Bu gün onların hər biri bizim fəxrimizdir. Zəfər müjdəsi onların səsi ilə yayıldı, bayrağımız onların əlləri ilə Şuşada dalğalandı. Onlar tarix yazmadılar — tarixin özüdürlər. Qazandığımız Qələbə böyükdür, amma onu qorumaq daha böyük məsuliyyətdir. Zəfəri əbədiləşdirmək üçün bir xalq kimi birlikdə milli ideologiyanı — vətənə sədaqət, xalqa xidmət, torpağa bağlılıq prinsiplərini daha da möhkəmləndirməliyik. İndi bizim qarşımızda yeni bir missiya dayanır: bu Qələbəni növbəti nəsillərə ötürmək! Gənclərə təkcə silah tutmağı yox, ruhla yaşamağı öyrətmək. Onlara tariximizi sevdirib, bu torpağın hər qarışında bir şəhidin canı olduğunu anlatmaq. Çünki müharibə qurtarsa da, ideoloji savaş davam edir.
Mədəni müharibələr, informasiya hücumları, dəyərlərimizə qarşı yönəlmiş təhdidlər bizi daim ayıq-sayıq olmağa vadar edir. Bu səbəbdən, gənclərimiz yalnız fiziki deyil, intellektual və mənəvi baxımdan da güclü olmalıdır. 2020-ci il bizim üçün yalnız torpaqların azad edildiyi il deyil. Bu il həm də milli ruhun təntənəsi, vətən sevgisinin zəfəri oldu. Biz Qələbəni hərb meydanında yox, gənclərimizin sinəsində, xalqımızın birliyində, analarımızın dualarında, müəllimlərimizin əllərində, şəhidlərimizin gözlərində qazandıq. Bu gün biz əminliklə deyirik: Azərbaycan gənci öz Vətəninə sahib çıxmağı bacardı! Biz vətənpərvərlik ruhunda yetişən bir nəsil ilə tarixi yazdıq — və o tarix yalnız bu günə deyil, sabaha da işıq saçır. Çünki Vətən – ruhu olan torpaqdır, onu yaşadan isə ruhunda Vətəni daşıyan gənclikdir!
Kərimli Məlahət,
Xəzər rayonu, 123 №li məktəbin müəllimi
