Tarixin bəzən səssiz anları olur — amma o səssizliyin içində bir millətin qüruru, bir xalqın nəfəsi yatır.
8 Noyabr – Zəfər Günü elə bir gündür ki, bu tarixdə torpaq sanki danışdı. Qarabağın dağları, çayları, ağacları azadlığın dilində pıçıldadı: “Mən geri döndüm.”
Bu zəfər silahın səsi ilə deyil, imanla, iradə ilə yazıldı.
Hər bir əsgərin addımında bir şəhərin xatirəsi, bir ananın duası vardı.
Bu mübarizə təkcə torpağın deyil, mənəviyyatın azadlığı idi.
Çünki bəzən itirdiyin torpağı geri almaq asandır, amma itirdiyin ruhu oyatmaq üçün xalq olmalısan — Azərbaycan kimi.
Zəfərin günü həm də səssiz qəhrəmanların günüdür.
Cəbhəyə getməyən, amma evində dua edən nənələrin, qəlbi od-alov olan anaların, Vətən üçün dua edən uşaqların günüdür.
Zəfər, bir millətin həm göz yaşında, həm gülüşündə yazıldı.
Bir tərəfdə şəhidin xatirəsi, o biri tərəfdə bayrağın qürurla dalğalanması…
Bu gün yalnız bir qələbə tarixi deyil — bu, yenidən doğulan bir millətin manifestidir.
Zəfər Günü bizə bir daha xatırlatdı ki:
Torpaq, yalnız üstündə yaşadığın yer deyil — o, ruhunun kök saldığı məkandır.
O köklər yenidən su içdi 8 Noyabrda.
Qarabağ yenidən nəfəs aldı.
Azərbaycan isə bir daha sübut etdi: bu xalqın ürəyinə heç kim sındırıcı zəncir vura bilməz.
Bu gün biz sadəcə qələbəni qeyd etmirik,
biz həqiqətin, birliyin və ədalətin təntənəsini qeyd edirik.
Çünki 8 Noyabr — tarixdə bir gün deyil, xalqın ruhunda bir sonsuzluqdur.
Bu zəfər yalnız torpaqlarımızın azadlığı deyil, xalqımızın ruhunun dirçəlişidir.
8 Noyabr bizə həmişə xatırladacaq ki, birlikdə olan xalqı heç bir qüvvə məğlub edə bilməz.
Xəlilova Minarə,
YAP-ın gənc fəalı
